Włocławski Uniwersytet Trzeciego Wieku

9 grudnia 2013 roku studenci WUTW spotkali się na zebraniu sprawozdawczo-wyborczym.

Przewodnicząca ustępującego Zarządu pani Izabela Drozd przeczytała sprawozdanie z działalności Rady Studentów, wicedyrektor CKZiU pani Anna Żeglicz sprawozdanie z działalności Uniwersytetu.

W wyborach uczestniczyły 24 osoby, przedstawiciele grup oraz studenci. Kandydowało 8 osób. W skład nowego Zarządu weszli: Przewodnicząca - pani Izabela Drozd, Zastępca przewodniczącej - pan Andrzej Ossowski, Sekretarz - pani Anna Koprowicz, Członek Rady - pan Stanisław Golasiński.

Osobom działającym w starym Zarządzie serdecznie dziękujemy za ogrom pracy włożony w działalność naszego Uniwersytetu, nowym życzymy wytrwałości i kreatywności.

Włocławek od 1793 r. znajdował się pod rządami obcych państw. Nie licząc krótkiego okresu istnienia Księstwa Warszawskiego oraz królestwa Kongresowego, społeczeństwo miasta nieustannie doznawało szykan ze strony administracji i wojska, najpierw pruskiego a później rosyjskiego. Jak cały naród, również mieszkańcy Włocławka aktywnie włączyli się w konspirację i dziewiętnastowieczne zrywy niepodległościowe.

Dopiero wydarzenia I wojny światowej przyniosły realną szansę na powstanie państwa polskiego. Po raz pierwszy państwa zaborcze związane w przeszłości „świętym przymierzem” stanęły po przeciwnych stronach konfliktu. Wydarzenia z lat 1914-1918, jak też postawa Polaków doprowadziły ostatecznie do odzyskania niepodległości po 123 latach niewoli.

We Włocławku, będącym największym miastem Kujaw wschodnich, przed 1914 r. stacjonowały silne oddziały rosyjskie – w sumie ponad 3000 żołnierzy. Po wybuchu wojny w dniu 1 sierpnia ich oddziały opuściły Włocławek, do którego 5 sierpnia wkroczyły oddziały niemieckie. Wcześniej, bo w dniach 1-2 sierpnia, zostały utworzone pierwsze polskie tymczasowe władze – Milicja Obywatelska i Komitet Obywatelski miasta Włocławka, które administrowały miastem i czuwały nad bezpieczeństwem jego mieszkańców. Okupacja niemiecka trwała krótko. Już 23 sierpnia miasto ponownie zajęli Rosjanie by pozostać w nim do 21 września. Włocławek po raz kolejny opanowały oddziały niemieckie, które przebywały w nim do 7 listopada.

Każdorazowe przejście wojsk niosło ze sobą zniszczenia infrastruktury miasta. Dewastacji uległy urządzenia kolejowe, zniszczono most na Wiśle (2 sierpnia) oraz mosty na Zgłowiączce (21 września).

Wydarzeniem o przełomowym znaczeniu dla dalszych losów Włocławka była wielka bitwa stoczona w okolicach miasta pomiędzy oddziałami niemieckimi a armią rosyjską w dniach 11-13 listopada 1914 r. W jej wyniku Rosjanie ponieśli duże starty i musieli wycofać się w kierunku Kutna i Łodzi. Niemcy zajęli Włocławek 13 listopada i pozostali w nim już do listopada 1918 r.

Trwająca 4 lata okupacja niemiecka była niezwykle ciężka dla mieszkańców Włocławka. Dotyczyło to przede wszystkim kwestii związanych z zaopatrzeniem w żywność, opałem oraz stałą reglamentacją różnych artykułów pierwszej potrzeby. Od początku 1918 r. wśród Włocławian panowało duże napięcie spowodowane ogólną sytuacją polityczną, a przede wszystkim ciężką sytuacją aprowizacyjną. Bezwzględna polityka grabieży stosowana przez okupantów niemieckich doprowadziła 12 lutego do starć z wojskiem i policją, gdy grupa żołnierzy próbowała zabrać z wieży katedry dzwon „Hieronim”. Sytuacja [powtórzyła się 15 lutego, gdy podano do publicznej wiadomości tekst traktatu brzeskiego. W czasie demonstracji i wystąpień doszło do walki z oddziałami wojskowymi, w wyniku której 1 osoba zginęła, 1 została ranna, a kilkadziesiąt zostało aresztowanych.

Wyzwolenie Włocławka poprzedził bunt, który wybuchł 9 listopada w szeregach garnizonu niemieckiego. Ówczesny gubernator wojenny miasta gen. von Stolzenheim nie był w stanie sam rozwiązać tego problemu i bojąc się zbuntowanych żołnierzy poszedł na ustępstwa wobec strony polskiej. Po dotarciu informacji o podpisaniu przez Niemców w Compiegne zawieszenia broni, polski zarząd miasta podjął negocjacje z Radą Żołnierską zbuntowanego garnizonu na temat opuszczenia przez nich Włocławka. Wobec fiaska tych rozmów grupa około 115 ochotników, głównie członków POW, nie licząc młodzieży szkolnej, przystąpiła 12 listopada do rozbrojenia niemieckiego garnizonu, liczącego około 600 żołnierzy. Siły polskie uzyskały efekt zaskoczenia, dzięki czemu szybko udało się zająć najważniejsze punkty miasta. Do gwałtownej wymiany ognia doszło w rejonie Bulwarów, gdzie Niemcy bronili dostępu do barek wyładowanych sprzętem i oporządzeniem wojskowym. W trakcie walki zginęło dwóch ochotników walczących po stronie polskiej. Jednakże wobec ogólnego niepowodzenia, w nocy z 12 na 13 listopada 1918 r., ostatnie oddziały niemieckie zostały zmuszone do opuszczenia Włocławka i wycofania się do Torunia.

GALERIA ZDJĘĆ

To już ostatnie dni listopada. Za oknami szaro - buro, za kilka tygodni Święta Bożego Narodzenia. Studenci Włocławskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku, nie przejmując się pogodą, 28 listopada 2013 roku spotkali się w „Astorii” na tradycyjnych „Andrzejkach”.

Pierwsze wzmianki o wróżbach andrzejkowych, które odbywały się w wigilię imienin św. Andrzeja, pojawiły się w 1955 roku. Imię Andrzej pochodzi z języka greckiego i oznacza siłę i odwagę. Gdy powstawała tradycja wróżb, w wieczór poprzedzający imieniny Andrzeja, spotykały się tylko panny, których celem było poznanie przepowiedni dotyczących kandydata na męża. Kobiety zamężne nie brały udziału w wróżbach, one o swoich mężach już wszystko wiedziały, kawalerowie zaś wróżyli sobie w noc poprzedzającą dzień imienin św. Katarzyny męczennicy.

Najbardziej lubianą wróżbą jest lanie wosku, do którego wykorzystany jest stary klucz, ciekły wosk i miska z wodą. Kształt wylanego wosku odczytywała nam nasza cyganka, niestety w tym roku nie mogła być razem z nami. Wiele osób było jej nieobecnością niepocieszonych, ponieważ zeszłoroczne wróżby przez nią przekazane sprawdziły się, myśleli, że i w tym roku poznają swoje przeznaczenie. I tak przy świetnej muzyce, dobrych humorach, wróżbach i konkursach, upłynął nam ten magiczny wieczór andrzejkowy.

Fotorelacja dostępna jest w galerii zdjęć.

W dniu 28 października br., liczna grupa słuchaczy Naszego Uniwersytetu wysłuchała bardzo ciekawego wykładu Pastora Michała Walukiewicza w kościele ewangelickim - pt. „Od Marcina Lutra do Ludwika Bauera.”

Data wykładu zbiegła się ze 132 rocznicą poświęcenia świątyni ewangelickiej we Włocławku oraz rocznicą reformacji - wielkiej zmiany w kościele katolickim, będącej zaczątkiem powstania wiary ewangelickiej.

Uczestnicy wykładu poznali historię powstania wiary ewangelickiej, poprzez zachodzące w niej zmiany po sytuację obecną. Na początku szesnastego stulecia, zmiany zapoczątkował zakonnik Marcin Luter, wyrażając swoją dezaprobatę do poczynań najwyższych władz kościelnych, którą zawarł w 95-ciu tezach. Wypisał w nich różnice pomiędzy treścią ewangelii, a dowolną jej interpretacją przez hierarchów kościoła katolickiego w zależności od potrzeb i okoliczności. Takie działanie spowodowało obłożenie Lutra bullą klątwy i usunięcie z kościoła. Nie zmieniło to jednak jego poglądów, zyskiwał coraz więcej zwolenników, a ci pomogli mu ukryć się przed zgładzeniem. Na banicji Luter przetłumaczył biblię na j. niemiecki przez co niejako stworzył podstawy języka niemieckiego. W roku 1530 na Sejmie w Augsburgu po raz pierwszy zwolennicy Lutra i jego nowej nauki otwarcie zaprezentowali zbiór poglądów m.in. święta, zwyczaje, poglądy, dogmaty. Wydarzenie to nazwano Wyznaniem z Augsburga a było ono tak ważne, że dzisiaj w nazwie kościoła ewangelickiego jest element „Augsburski”. Pierwsi ewangelicy jak i inni „innowiercy” zaczęli osiedlać się we Włocławku po drugim rozbiorze Polski. Napływali z północnego zachodu; na początku byli to kupcy zbożowi, a następnie rzemieślnicy różnych zawodów, co sprawiło, że miasto zaczęło się stopniowo rozrastać. Pośród napływającej ludności byli też kupcy a pośród nich najwybitniejszy - Ludwik Bauer. Choć z pochodzenia był Niemcem, czuł się Polakiem. Człowiek instytucja, właściciel wielu fabryk, działacz społeczny i gospodarczy. Z jego inicjatywy powstała we Włocławku m.in. szkoła handlowa, w okresie pierwszej wojny światowej Burmistrz a następnie Nadburmistrz Włocławka, honorowy obywatel Włocławka odznaczony najwyższym Polski odznaczeniem Orderem Polonia Restituta.

Po wykładzie słuchacze przeszli do lapidarium, gdzie zgromadzono pamiątki po ewangelikach zamieszkujących we Włocławku i okolicach.

Bogumił Wieszczak

„Rodem Warszawianin, sercem Polak, a talentem świata obywatel.”

Cyprian Kamil Norwid

Nie tylko chętnie słuchamy muzyki wielkiego kompozytora, ale staramy się także zgłębić wiedzę o jego życiu.

21 października i 18 listopada 2013 roku studenci WUTW uczestniczyli w prelekcjach mgr Witolda Maćkowiaka, wielkiego miłośnika muzyki Chopina i doskonałego znawcy biografii pianisty.

Prelegent, omawiając koleje etapy w życia Fryderyka Chopina, szczególnie uwzględnił wpływ kobiet na Jego życie, zarówno w kraju (I część) jak i na emigracji (II część).

Aby lepiej opisać poprowadzone wykłady, przytoczę słowa Ted Szulca z książki „Chopin w Paryżu”:

„(…) Kobiety odgrywały w życiu Chopina istotną i zasadniczą rolę. Kochał, podziwiał, wielbił, darzył je sympatią na wielu płaszczyznach, jakie można sobie wyobrazić - cała gama uczuć, emocji i przyjaźni - chociaż każdą na inny sposób. Czasami nie łatwo określić granice, za którymi zaczynała się dla niego miłość - i może on sam miał z tym także duże trudności. Zainteresowały się nim jednak najznakomitsze kobiety epoki. Poza matką i siostrami, jego uczucia wobec kobiet obejmowały powierzchowne, młodzieńcze zadurzenie w Konstancji Gładkowskiej i Marii Wodzińskiej, dwóch wysoce inteligentnych i utalentowanych panien; jako człowiek dorosły darzył platonicznym podziwem a później przyjaźnią Delfinę Potocką i księżnę Marcelinę Czartoryską, pianistkę, może najbardziej ze wszystkich współczesnych muzyków bliską jego sztuce.

Co począć z George Sand? Bez względu na to, co naprawdę tkwiło u podstaw ich związku, i kto ponosił winę za jego rozpad - z dzisiejszej perspektywy nie warto już się nad tym zastanawiać - George niewątpliwie wywarła największy wpływ na życie Chopina, którego czwarta część spędził u jej boku. Kochała go - mężczyznę, potrzebującego miłości - dbała o niego, zapewniała mu spokój nieodzowny do skoncentrowania się na pracy i na pewno była jego muzą. Ostatecznie sama George Sand też była genialna. Nie ma w gruncie rzeczy wielkiego znaczenia kiedy, dlaczego i kto popełnił błąd. Preludia z Majorki, nokturny i polonezy z Nohant i mazurki ze square d’Orleans narodziły się pod jej skrzydłami - i są do dziś tak żywe, jak wtedy, kiedy powstały.

Solange, o której George i Fryderyk tyle mówili i pisali, nigdy naprawdę się nie liczyła.

Jane Sterling, ostatnia kobieta w życiu Chopina, należała na swój sposób do prywatnego świata jego smutku. Dzięki Jane, jak przedtem dzięki George, żył dłużej i w lepszej formie, niż można się było spodziewać.

Fryderyk Chopin dał światu skarby swojej muzyki (…)”

Zdjęcia kobiet, które miały wpływ na życie pianisty, wiedza o nich i nastrojowa muzyka, pozwoliły nam inaczej spojrzeć na życie i twórczość Fryderyka Chopina.

Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji z prelekcji: część I, część II.

18 listopada 2013 roku studentki naszego Uniwersytetu zmierzyły się z trudną sztuką wykonywania biżuterii metodą SUTASZ.

Jest to rodzaj haftu ręcznego, do którego wykorzystuje się paski z wiskozy zwane sutaszami. Nazwa tej techniki pochodzi od francuskiego słowa soutache, oznaczającego rodzaj sznurkowych ozdób naszywanych na mundury wojskowe. Sutasz w wydaniu biżuteryjnym rozpopularyzowała izraelska projektantka biżuterii Dori Csengeri.

Haft sutasz w biżuterii tworzymy poprzez dokładne zszywanie kolorowych taśm wokół koralików i kamieni. To od nas zależy jakich użyjemy kolorów, ozdobnych elementów i w jaki sposób połączymy wszystko ze sobą.

W warsztatach uczestniczyło 15 pań. Do zapoznania się z ich pierwszymi pracami zapraszamy do galerii zdjęć. W kolejnych miesiącach zostaną zaplanowane kolejne warsztaty z sutaszu i filcowania.

Jesień sprzyja wypadom na imprezy kulturalne. W niedzielę, 10 listopada 2013 roku, studenci WUTW wysłuchali koncertu fortepianowego w Szafarni, a w sobotę - 16 listopada 2013 roku - wybrali się do Łodzi na naprawdę „Dobre rzeczy” do Teatru Powszechnego.

Sztukę reżyserowała Justyna Celeda. Spektakl ten to optymistyczna i niebanalna opowieść o odnajdywaniu miłości i nadziei. To również historia przywracająca wiarę w ludzi. Samo życie… tego najbardziej brakuje naszemu pokoleniu.

Przed spektaklem zwiedziliśmy Muzeum Fabryki, gdzie pod okiem przewodnika obejrzeliśmy eksponaty, pomagające wyobrazić sobie życie w XIX-wiecznej Łodzi. Był także czas na zaliczenie sklepów i lokali na terenie Manufaktury.

Katarzyna Cisek

4 listopada 2013 roku słuchacze WUTW uczestniczyli w zajęciach z cyklu „Adaptacje teatralne”. Spotkanie odbyło się w Czarnym Spichrzu.

Historię tego obiektu przedstawiła nam pani Joanna Schab, sekretarz Dobrzyńsko-Kujawskiego Towarzystwa Kulturalnego. Dowiedzieliśmy się, że ten drewniany spichlerz wybudowany został na początku XIX wieku do celów magazynowych dla założonej w 1814 roku Fabryki cykorii F. Bohma i S-ki. Z pomieszczeń tych korzystały również Kujawskie Zakłady Koncentratów Spożywczych - późniejsza Delecta, a od 1981 roku przekazany został na siedzibę Dobrzyńsko-Kujawskiego Towarzystwa Kulturalnego.

Dalszą część prelekcji poprowadził Dyrektor Teatru Impresaryjnego im. Włodzimierza Gniazdowskiego we Włocławku - pan Jan Polak. Na wstępie prowadzący przypomniał uczestnikom spotkania charakterystyczne cechy rodzajów literackich (epiki, liryki, dramatu) oraz ich gatunki. Dowiedzieliśmy się, jak przebiega praca na warsztatach teatralnych, prowadzonych przez pana Polaka z włocławską młodzieżą, i jak powstają adaptacje teatralne (aby sztuka np. napisana 200 lat temu została przybliżona do naszych czasów) i co kryje się pod pojęciem prawa autorskiego. Tak przekazana wiedza, przybliżyła nam pracę reżysera teatralnego i pogłębiła naszą wiedzę o teatrze.

Niestety, zdjęć z tego spotkania w naszej galerii nie zamieścimy z powodu awarii aparatu fotograficznego. Następne nasze spotkanie odbędzie się 2 grudnia 2013 roku.

„Kiedy jesień maluje swymi żółcieniami i brązami liście drzew, a kasztany spadają do naszych stóp, to nieodzowny znak, że inaugurację roku akademickiego Włocławskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku czas zacząć. Co niniejszym czynię, z nieukrywaną przyjemnością.” (K. Twardzik)

12 października br. w Klubie „Stara Remiza” studenci Włocławskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku po raz 9 uczestniczyli w Inauguracji Roku Akademickiego.

Wśród zaproszonych gości obecni byli m.in. pan dr Janusz Zemke - Poseł do Parlamentu Europejskiego, pan Andrzej Pałucki - Prezydent Miasta Włocławek, pan Krystian Łuczak - Wiceprzewodniczący Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego, pan Stanisław Pawlak - Radny Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego, Wiceprezes MPEC we Włocławku, pan Dariusz Wesołowski - Przewodniczący Komisji Kultury i Sportu Rady Miasta Włocławek, pani Monika Budzeniusz - Rzecznik Prezydenta Miasta Włocławek, pani Wanda Szczygielska - Kierownik Referatu Oświaty Wydziału Edukacji , pan dr Władysław Kubiak - Prorektor Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej we Włocławku, pan dr Maciej Krzemiński - Pełnomocnik Rektora ds. Rozwoju Uczelni Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej we Włocławku, pani Agnieszka Rojewska - Kierownik Studium Języków Obcych PWSZ we Włocławku, pan dr Andrzej Kunkel, pani Beata Krajewska - Wicedyrektor Biura Poselskiego Posła do Parlamentu Europejskiego Janusza Zemke, pani Beata Nejman - asystentka Posła do Parlamentu Europejskiego Janusza Zemke.

Do grona studentów WUTW przystąpiło 58 nowych osób, został wydany indeks z numerem 1284. Aktywnych studentów jest około 500. Podczas uroczystej Immatrykulacji indeksy wybranym studentom wręczyli pan Andrzej Pałucki - Prezydent Miasta Włocławek i pani Kinga Twardzik - Dyrektor CKZiU. Wykład inauguracyjny nt. „Polska w Unii Europejskiej” wygłosił pan dr Janusz Zemke - Poseł do Parlamentu Europejskiego.

Grupa wokalna WUTW przygotowała oprawę muzyczną spotkania. Podczas uroczystości usłyszeliśmy w ich wykonaniu: Hymn Uniwersytetu, Gaudeamus oraz piosenki „By coś zostało z tych dni”, „Włocławski walczyk”, „Mały kwiatek”, „Bardzo smutna piosenka retro”.

„Jestem przekonana, że czas, który spędzać będziecie, Drodzy Seniorzy, podczas zajęć Włocławskiego Uniwersytetu III Wieku będzie okresem twórczych inspiracji, nowych edukacyjnych wyzwań, odkrywania nieznanych dotąd dziedzin wiedzy, odkrywania talentów i rozwijania indywidualnych pasji. Często wymówką dla braku aktywności jest rzekome nieposiadanie wolnego czasu, ale jak stwierdził George Christopher Lichtenberg: Ludzie, którzy nigdy nie mają czasu, czynią najwięcej.
I Wy, Drodzy Seniorzy, jesteście tych słów potwierdzeniem. Niektórzy z Was przed rokiem, inni przed dwoma czy trzema laty, rozpoczęli przygodę z WUTW i stała się ona ważnym elementem Waszego życia.” (K. Twardzik)